Afscheid Ghana... :'(

Hee obruni's!

Ik schrijf deze blog vanuit Zuid-Afrika, maar ik ga nu even alleen vertellen over de laatste week Ghana. Meer kan ik even niet aan ;)
Het laatste weekend was niet heel geweldig: we gingen naar een meer in de buurt, Lake Bosomtwi/Bosumtwi/Bosomtwe, maar de reis was lang, het verblijf kort, en de groep van 13 volunteers was denk ik iets te lang. Never mind, wat wel een avontuur was, was de taxidriver die Cassandra en ik op de terugweg hadden! We hadden namelijk 5 cedi afgesproken, maar aan het eind wilde hij natuurlijk 6. Dat willen ze wel vaker, en meestal helpt "wil je 5 of niets", maar dit keer dus niet! Hij wilde die 5 niet eens en kwam uit zijn auto! Uiteindelijk stapte hij weer in, dus wij liepen weg, blij met onze free ride, toen hij achter ons aan kwam rijden! Dus wij rennen, sprinten de poort in, doen 'm op slot, en wachten gespannen af. We horen hem buiten aan iemand vragen welk huis het is, en vervolgens begint hij aan de poort te rammelen! Dus we kloppen aan bij Gustav, niemand, Michael, niemand, tot er een jongen naar buiten komt die zegt dat ze er niet zijn (hehe). Maar ik riep dat ie NU moest komen want we hadden hulp nodig van een man. Hij naar de taxichauffeur, Augustina komt naar buiten, die zich er ook mee gaat bemoeien. Wij moesten naar binnen. Het is toch wat: een dame van 60plus die dapperder is dan wij :) Uiteindelijk betaalde pastor Harrison, die weer bij ons logeerde, hem de 1 cedi, en toen was het over. Maar oeh wat was het spannend.
Het raarste ter wereld gebeurde de volgende dag. C&ik waren naar het cultural centre geweest, en we wilden een taxi terug. Het duurde een eeuw voor er iemand stopte. Ik onderhandelen, hij kwam me al wat bekend voor, 6 cedi's deze keer... Toen we in de auto zaten ging het lichtje branden: van alle DUIZENDEN TAXICHAUFFEURS IN KUMASI HADDEN WE DEZELFDE CREEP UITGEKOZEN! HOE IS DAT MOGELIJK! Gelukkig zei hij: do you know who I am, dat clearde de air, maar haha, wat een toeval!
Verder nam Gustav ons maandagavond EINDELIJK mee uit. Nou ja, uit uit, waar kwamen we terecht? Op een soort miniterrasje bij een tankstation in de buurt! Ultiem gezellig plekje natuurlijk. Het wordt daar dus gestimuleerd om bier te drinken voor je rijdt, haha. Ook zijn Cassandra en ik na school een keer een biertje bij de Star Bar gaan drinken, vlakbij, gewoon voor de blik van de barman. Er hing een papiertje buiten met een advertentie voor bargirls, dus wij besloten ons voor de grap aan te bieden. We dachten dat hij ons wel een hit zou vinden, maar NEE, we zouden voor problemen zorgen, hahaha.

Woensdag gingen Cassandra en ik met Augustina naar de kerk, voor fellowship (whatever that may be). De owner van school deed nog even moeilijk, tot ik zei dat ik voor een veilige reis en voor hem zou bidden ;) Ik droeg mijn coole African dress, en we hadden allebei een hoofddoekje om, zeer African dus. De kerk was veel kleuriger dan de ander. Het begon met een discussie over wat love was, aan de hand van een citaat uit de bijbel, in het Twi. Of wij ook wat konden citeren? Eeeh... Daarna veel zingen en dansen en preken. Vervolgens kwam de pastor die Dutch sprak (wat Deutsch bleek te zijn), die een zeer interessant ritueel uitvoerde. Een aantal mensen kwamen naar voren: een jongen die altijd flauwviel, twee vrouwen die hun husband bedrogen, en een meisje die een abortion had gepleegd. De pastor begon dan, na een kort gesprekje, te preken, zette zijn hand op hun voorhoofd, waarna ze omvielen! Dat was het moment waarop de boze spirit het lichaam verliet. Maar het allerergste was nog dat hij het meisje van de abortion sloeg! Dat ze op school slaan, dat kan ik nog enigszins begrijpen, maar in de kerk?? En er worden zoveel abortions gepleegd daar. Uit alle verhalen die ik heb opgemaakt, blijkt dat de heren hier nogal macho zijn en de meisjes tot van alles dwingen. Die daarna dus een abortion nodig hebben (wat zo'n 200 euro kost-voor hen een hele hoop). Dus wat wil je nou? Meisjes slaan, of condooms promoten?

En toen begon het afscheid nemen. And I suck at afscheid nemen (excuses voor de language). Eerst woensdag op de meeting, dat was nog de minst erge. Tot Gabby aankondigde dat ie zaterdag zou gaan trouwen, iedereen uitgenodigd (&*^%^(). Laatste keer eten bij Friends Garden, laatste keer de saaie quiz, laatste keer de crazy PA guys.. Goed, dit kon ik nog aan.
Donderdag was een enorm leuke dag. In mijn twee 4 grades heb ik snoepjes uitgedeeld, in ruil voor wat foto's, omdat het op vrijdag niet echt lesgeven is. 4b, wat normaal een redelijk moeilijke klas is om contact mee te krijgen, reageerde enorm verrassend: ik kreeg een applausje, en ze zeiden allemaal individueel dankjewel. De laatste weken werden ze ook wel steeds leuker: steeds meer kids komen even met je praten, doen een boksje, maken grapjes, dus dat was leuk! De leraar was GESCHOKT dat ik wegging. In 4a, die enorm leuk en druk zijn, ging een bom af toen ik mijn aankondiging deed. Zoals jullie later wel op de foto's zullen zien, was het niet echt makkelijk om ze stil te laten staan, haha. Maar ik ben de hele dag gebleven, en het was so much fun! Dus dat waren twee goede laatste lessen.
Ondertussen hadden we geen water en geen elektriciteit meer, dus ik begon een klein was probleempje te krijgen. Augustina had banku voor ons gemaakt: een soort zoutig deeggoedje. Heel Ghanees, niet zo lekker. Ik weet niet wat ze daar hebben met al dat deeg :)
Nou, en toen vrijdag. 's Ochtends was eerst de morning prayer, en gelukkig gingen ze allemaal naar beneden. Er was weer geen lied in te herkennen, maar het was wel erg leuk om weer te zien. Ik snap nog steeds niet hoe een leraar over 800 kinderen kan zingen, maar het is mogelijk! Daarna in 3b Twi, enorm nuttig. Vooral toen ik het moest nakijken, haha. Hele hoop foto's gemaakt, en wat ga ik ze missen! Na de break was het footballtime. Cassandra ging alvast naar huis, die vindt al die kinderen bovenop je niet zo'n succes, maar ik ben nog 2 uur blijven hangen. Er is een meisje uit 3c, Stephanie, die ik niet eens in de klas heb, maar die gewoon de hele tijd aandacht en liefde nodig heeft. Samen met Cecilia uit 4a wilde ze de hele tijd gewoon een arm om haar heen.
Ondertussen was daar Listowell, die je altijd heel indringend aankijkt, en met wie ik besproken heb hoe hij precies naar NL kan komen (en alle prijzen door 10 heb gedeeld, haha). Augustine is een klein machootje, die ontzettend grappig is, dus die wilde graag veel foto's, Romeo is gewoon erg gecharmeerd van zichzelf, een echte mooiboy, en dan heb je Felix nog. In het begin trok hij alleen maar gekke bekken, maar daarna begon hij meer richting de knuffelkant te gaan. Dus toen ik begon met mijn goodbye hugs, voelde ik iemand tegen me aan duwen, en dat was Felix die ook een knuffeltje nodig had. Dag gezegd tegen mijn favoriete leraar, en toen weggelopen. OH wat was dat moeilijk zeg, ik moest me echt beheersen om niet te huilen. Ik ga ze zo missen!! En de gedachte dat ik ze misschien nooit meer zal zien, SCHRECKLICH.
In het donker ingepakt, en toen weer naar club Amsterdam, om het verdriet weg te drinken, wat niet echt werkte. De volgende ochtend was afscheid nr 3: gastgezin. Cassandra en ik hadden een schilderij voor Augustina gekocht, als cadeautje, maar ze was meer bezig met de trouwerij waar ze heen ging. Daarna een hele fotoshoot met de familie. Ik zei maar dat het een tijdelijk afscheid was, om het makkelijker te maken. En toen na de bus naar Accra ook nog afscheid nemen van Cassandra! We zijn echt hele goede vrienden geworden. Wat een drama's zeg.

In de taxi naar het vliegveld realiseerde ik me hoezeer ik Ghana ga missen: ALLES. De mensen, het zootje, dat je zomaar mensen in een barretje ziet dansen, de 5 muzieknummers, de gezelligheid, het obruni zijn, de kindertjes, zelfs de koude douche.. Er zit maar een ding op: ik MOET terug. En snel, zodat de kinders nog op school zitten, anders vind ik ze natuurlijk nooit meer terug. Op het vliegveld was ik dus nogal alleen en verdrietig, maar gelukkig was daar dan nog een laatste elementje Ghana. Een man controleerde mijn ticket, heel lang, toen wilde hij een paspoort, toen een gezondheidspaspoort, etc. Ik dacht: wat is er mis, waarop hij zegt: en wanneer kom je weer terug? Haha, dat vragen ze allemaal, wanneer kom je weer terug? ik heb mijn taxichauffeur beloofd met hem te trouwen als ik weer terugkom :) Vervolgens kwam ik in de gate een accountant tegen, die me geld aanbood om terug te komen naar Ghana.
Volgende zomer dan maar?

Nu ben ik al 5 dagen in Zuid-Afrika, maar daar ga ik later over schrijven. Eerst bij familie gelogeerd, afgelopen 2 dagen introductie (ik ben in een township geweest!) en dan morgen naar het leeuwenproject, YES. En volgende week naar het Krugerpark, nog even snel geregeld! Ik ben hier heel gelukkig, de geschiedenis en het zwart-blank gedoe is fascinerend, maar ik heb onwijze Ghana-heimwee. Het is een goed teken, ik weet het, maar ik mis het zo erg!
Ik heb maar 1x per week internet op het project, dus wanneer de volgende blog is, weet ik nog niet. Heb bij de vorige een paar foto's geplaatst; zal in ieder geval eentje van mijn lieve schoolkindjes plaatsen.

Tot gauw!

Heel veel liefs,
Julie