UKUTULA LEEUWENADVENTURES!

Lieve family&friends,
ZE LEEFT NOG! Dat was een lange tijd zonder internet! Ik heb het niet echt gemist, moet ik zeggen, maar ik heb wel zin om een poging te doen de avonturen van 4 weken voor jullie samen te vatten.
Goed. Precies 4 weken geleden werden ik en 6 andere volunteers gebracht naar Ukutula (peace of quiet): Lion farm & lodge. Het ligt op 18 km van een stadje genaamd Brits (stelt niet veel voor), zo'n 1,5-2 uur rijden van Joburg. Eenmaal aangekomen, werden we meteen hartelijk ontvangen door Gill. Zij is samen met haar man Willi de eigenaar van het project, wat 7 jaar geleden is opgestart. Nadat we gesetteld waren in onze kamers, kregen we meteen een rondleiding. In het midden is een terrein met keuken, eetzaal, dining room voor de gasten, zwembad (geen 1x gebruikt!) en natuurlijk de kamers. Dan zijn er verschillende leeuwenverblijven. Allereerst heb je de "cub interaction area": daar zitten momenteel 3 cubs, van 12 weken oud, waar gasten elke dag komen om met ze te spelen. Vervolgens gaan ze naar de devils: 3-6 maanden oud. Kan je ook mee spelen, maar die zijn al een stuk groter en speelser, wat betekent dat ze op je springen en enorm scherpe nagels hebben. Volgende fase is de Gremlins 6 maanden-1 jaar, daar kan je niet meer zomaar bij in het hok (een leeuw daar heet Kylie, geadopteerd door Kylie Minogue). Vandaar gaan ze naar de "walking lions": leeuwen tot 2 jaar die getraind worden om met mensen te lopen (vertel ik later meer over). En vanaf 2 jaar wordt het contact met mensen verbroken, en leven ze in hele grote hokken. Er waren 3 prides (dus mannetje met een aantal vrouwtjes): Felix, Rex en Ase. Ook een hele groep bachelor males en females, en nog wat losse mannetjes.
Het doel van het project is breeding. In samenwerking met een universiteit hier in Joburg worden leeuwen gefokt, en dan m.n. witte leeuwen. Die leven namelijk niet meer in het wild, en de bruine ("normale") leeuwen zijn hard bezig uit te sterven. Als dit soort projecten niet bestaan, zullen we namelijk over 40, 50 jaar geen leeuwen meer hebben. Witte leeuwen breeden is heel moeilijk, want het gaat om recessieve genen enzo, maar er zijn er toch heel wat. Daarnaast zijn deze leeuwen zo gezond, dat ze voor onderzoek worden gebruikt door de uni (geen nare onderzoeken hoor). Op dit moment zijn er zo'n 120 leeuwen, beetje overbevolking. De meeste blijven daar. Sommigen gaan naar andere game farms, of soms naar wildparken, als die bijvoorbeeld een gezonde leeuwenpopulatie nodig hebben. Wist je dat nl bijna alle leeuwen in het Kruger, en ook bijvoorbeeld in de Serengeti, aids hebben? Leeuwen die in gevangenschap leven, kunnen namelijk wel weer het wild in. Ze verliezen hun dierlijke instinct nooit; ze kunnen nog steeds jagen enzo (daarom kan je op een gegeven moment ook niet meer met ze werken, dan eten ze je op). Het enige is dat je een leeuw niet in z'n eentje kan loslaten, omdat andere prides hem niet zullen accepteren. In het begin dacht ik wel; al die leeuwen in hokken, is dat wel goed, maar het zijn echt enorme enclosures en ze hebben een goed leventje.
Na 3 weken worden de cubs bij de moeder weggehaald. Dat is niet heel zielig, want in het wild overleeft maar 15% van de welpjes. Ze zal even voor ze zoeken, en dat is het. Het zorgt ervoor dat ze sneller weer "into heat" komt. Maar wij hadden extra geluk: op 1 april waren 3 welpjes geboren, en op 7 april weer (kinders van Rex). Bij het ene nestje zorgde de moeder niet voor ze, en bij het andere werd een andere leeuwin agressief, dus moesten ze worden weggehaald. Dus toen mochten wij welpjes verzorgen die je anders NOOIT zou zien, laat staan mee werken :)
Zeven dagen per week was je aan de bak. Er waren twee taken: cub duty (1 dag) en ranger duty (2 dagen).
Cub duty betekende voor de babies zorgen: 3x per dag moet je ze stimuleren: met een papiertje onder hun gatje wrijven, tot er wat uitkomt. De moeders zouden ze likken, maar zo toegewijd waren wij nou ook weer niet ;). Dan badderen, afdrogen en een flesje melk geven. Ook moest je dan de interaction cubs verzorgen (die aten al rood vlees) en hun verblijf op orde houden, en soms ook de Gremlins, maar niet elke dag. Daarnaast komen er elke dag gasten, die je dan met de cubs moet laten spelen en knuffelen etc.
Het was heel leuk om de babies op te zien groeien. De eerste drie welpjes heten Daisy, Simba en Viola; het tweede nestje Kovu, Kiara (Lion King 2) en King. Van een beetje kruipen met slepende achterpootjes gingen ze lopen, en op het laatst zelfs al een beetje rennen. Een van de welpjes, Daisy, groeide als kool. Op het laatst volgde je ze, en zo deed ze elke ochtend haar mini lion walk ;) Ze krioelen de hele dag over elkaar heen, terwijl ze een soort minibrulletjes geven, maar ze moeten eigenlijk 20 uur per dag slapen. Soms willen ze dat niet, net als vervelende babies. En soms word je ook helemaal ondergepoept door een "onschuldig" slapend welpje, of ze krabben je helemaal open. Hoort er ook bij. Wat heel verdrietig was, is dat Simba overleden is. Hij wilde niets drinken, poepte mij helemaal onder, en was toen helemaal uitgedroogd. Die nacht is hij overleden, aan een permanente nierafwijking, dus dat was heel sneu.
Dan de ranger duty. We werden overal naartoe vervoerd achterin de pick-up, en daar hebben we echt een hoop tijd doorgebracht. Vaak gingen we kippen halen, van nabij gelegen boerderijen, of veggies, voor de ezels en het andere wild. Leuk was dat ons terrein een mini gamefarm was, dus soms reed je langs zebra's, impala's, of de giraffe met baby. Soms moesten we wegen vrij maken van bomen en takken, karkassen ophalen (niet het allerleukste werk) en hokken schoonmaken, wat mijn favoriete werk was (ja echt). De grote leeuwen worden dan in een klein hokje binnen hun enclosure gelokt, waarna wij het hele verblijf schoon konden maken. Ik was even vergeten hoe groot volwassen leeuwen ook al weer zijn. Je moest altijd een meter afstand van het hek houden, want daar kunnen ze doorheen als ze dat willen. Heel gaaf, vooral die witte leeuwen met hun lichte ogen zijn erg mooi. Soms, als we hokken schoonmaakten, mochten we ook met de leeuwen knuffelen. Bijvoorbeeld met de Gremlins en wat walking lions, die al echt heel groot zijn! Ze hebben enorm grote klauwen, en zijn enorm speels, wat geen geweldige combinatie is, maar het is wel heel bijzonder om met zulke grote leeuwen nog contact te kunnen hebben. Vooral omdat ze je vanaf ongeveer 6 maanden kunnen doden.
De grootste leeuwen waar we bij in het hok konden om schoon te maken (niet om mee te spelen) waren de bachelor vrouwtjes, zo'n 2 jaar. Het geheim is dat ze bang zijn voor de tools, maar ze waren groot! En dan natuurlijk kippen voeren, wat je zsm moet doen, voordat ze met elkaar vechten. Echt ongelofelijk: binnen 10 minuten hebben ze allemaal 10 kippen op. Blijft leuk om naar te kijken :)
Dit klinkt allemaal heel leuk, en dat was het ook wel, maar natuurlijk waren lang niet alle werkzaamheden even geweldig. Een vriezer vol met dode kippen openen, is een geur die je niet snel vergeet. Ook in de brandende zon elke dag, met soms humeurige rangers, werken kan vervelend worden, of irritante gasten die ABSOLUUT geen idee hebben hoe je met een leeuw om moet gaan. Fransen en Indiers zijn het beruchtst. Fransen omdat ze geen Engels kunnen en zich daar dan ook niets van aan trekken (1 kind wou OP een leeuw gaan zitten), Indiers omdat ze in enorme groepen komen, niet luisteren en de stomste vragen stellen (Hoe trouwen leeuwen? Wat voor groenten eten ze? Ja echt). Een keer lieten we Daisy over de grond lopen, die nog niet eens zo groot als een kat is, waarop een Indische vrouw mij er in paniek voorduwde en heel hard wegrende, haha ;)

We kwamen met 7 meisjes van mijn organisatie bij het project aan; 3 gingen na 2 weken weer weg. Ik heb mijn kamer de hele tijd (toevallig) met Nederlanders gedeeld. Eerst had ik daar niet zo'n zin in, maar uiteindelijk was het heel gezellig en eigenlijk ook wel handig, aangezien de andere 2 bij Utrecht wonen en ik daar volgend jaar naartoe ga! Er waren ook erg veel volwassenen; niet echt jongens, behalve twee husbands. En dan werken er nog een hele hoop guides, rangers en overig personeel (keuken, was, tuin, etc.). Het enige vermaak in de avond was de bar: 2 houten tafels onder een dakje ;) Gezellig, maar na 4 weken niet heel inspirerend meer, haha. Maar goed, de meeste dagen was je wel van half 8-8uur tot 5 uur-half 6 bezig, dus dan was de dag ook weer snel voorbij!

We hebben een aantal bijzondere dingen meegemaakt. Ten eerste, het allerbelangrijkste: de lion walk. Gasten betalen daar een fortuin voor, volunteers krijgen dat altijd gratis :) Het houdt basically in dat je met leeuwen in het bushveld gaat lopen, zonder lijntje of iets. Vanaf ongeveer een jaar worden een aantal leeuwen getraind om walking lion worden: elke dag gaan ze dan lopen. Ze wennen aan de ranger, die ze als leider gaat zien, en ze worden getraind met kuiken. Zo kunnen ze allerlei trucjes doen: in een boom het kuikentje eten (die dood is hoor), terwijl jij er vlak voor staat voor een foto; een kuikentje op een boomstam leggen, leeuw leunt erop, foto, en springen in het water. Ondertussen loop je dus met 2 leeuwen, tot 2 jaar, vlak naast je! Geloof me, dat is echt onwijs gaaf. Die leeuwen, meestal 2 of 3 stuks, zijn enorm blij met hun loopje en spelen met elkaar, en wij zijn enorm blij met de leeuwen. Ze worden in toom gehouden door de kuikens; ze weten dat ze dat als beloning krijgen, en dus vallen ze de mensen niet aan. Een keer liepen we tegen een enorme impalagroep aan, wel 200 stuks, waar ze even achteraan gingen, maar uiteindelijk kwamen ze gewoon weer terug, heel bijzonder. In principe eet een leeuw altijd, of hij honger heeft of niet. Op mijn eerste lion walk ging Gill mee, om foto's te maken. Hierdoor duurde het zo lang dat de leeuwen op het laatst echt geen trek meer hadden en niet meer mee wilden, waardoor de walk 2 uur ipv een uur duurde, haha. In totaal heb ik 3 van die walks gedaan (wat uitzonderlijk veel is), waarvan een met gasten. Dan zie je opeens hoe uitgebreider die van volunteers is, en hoeveel fotomomenten, wat dus wel leuk is! Dus dat was absoluut een hoogtepunt.
Verder hebben we een keer een krokodil vrijgelaten, die op de weg gevonden was. Ze was pas een jaar, dus 1,5-2 meter lang denk ik, maar ze zat maar te blazen! Heel spannend, als je in de pick-up naast een BEWARE PREDATOR box zit, haha. Ook een keer een serval vrijgelaten, die opgekocht hadden van jagers. We hebben een van de hyena's een keer verplaatst, Piggy, wat nog een heel gedoe was, maar echt rangerwerk. Ook hebben we een keer een bushbraai op het rangercamp gehad, wat enorm leuk was. Daar woon je in een tent, veel meer basic, wat me leuk lijkt om de volgende keer te doen!
Tot slot ben ik naar twee dierensanctuaries geweest. Eerst naar een olifantensanctuary: je kon olifanten voeren, leerde van alles over ze, mocht allerlei lichaamsdelen bekijken en aanraken, met ze wandelen (slurf in je hand) en je kreeg een zoen op je wang, wat net een stofzuiger was, haha. Daarna monkeysanctuary: een hele mooie junglewalk, met allerlei verschillende apen. Meteen aan het begin kwam een klein aapje naar ons toe, Apie genaamd, met een record van 28 cellphones :) Die heeft de hele weg meegereisd op het hoofd van een oudere dame.

Dan nog even over alle andere dieren. Het gaat natuurlijk om de leeuwen, maar er zijn nog enorm veel andere soorten. Zo zijn er 4 tijgers. Tijgers, in Afrika? Ja, dat dacht ik eerst ook, maar deze tijgers komen uit dierentuinen die zijn gesloten, of van de zwarte markt. Ze proberen hier zoveel mogelijk dieren op die manier te redden, ook om ze voor jagers te kopen etc. Er zijn twee volwassen tijgers, Rajaj en Rani (koning en koningin in Hindi). Rajaj is met een leeuw opgegroeid. Het zijn Bengalese tijgers; het klimaat hier is ongeveer hetzelfde als in India, dus ze kunnen hier prima overleven. Ook zijn er twee kleintjes, van 4 maanden, Bhim en Sita. Kan je mee spelen, maar tijgers zijn veel onvoorspelbaarder dan leeuwen, dus dat is een uitdaging :) Dan zijn er een paar cheetahs, waaronder Emma. Zij is tam, omdat ze compleet verwaarloosd binnen kwam en door alle treatment enorm gewend is geraakt aan mensen. Of nou ja, tam, het blijft een wild dier, maar je kan haar aaien. Er zijn twee caracals, en er waren ook twee babies (Willi en Gilli, haha), die we de laatste dag mochten verzorgen. Dan is er nog een serval, Kitkat, die je ook kan aaien. Zij en Emma spinnen echt, heel leuk. We hebben in de vijver een krokodil, Fluffy genaamd :D Fluffy is alleen niet zo Fluffy, want ze had een maatje, Tinkerbell, die ze heeft opgegeten! En er zijn nog een paar hyena's, waaronder dus Piggy, die je ook kan aaien. Ik weet dat het niet allemaal om het aaien gaat, maar dat is wel heel gaaf hoor! Dus zo ben je uiteindelijk met veel meer dieren bezig. Bij de serval en de cheetahs kan je bijvoorbeeld zo in het hok schoonmaken, geen probleem.

Alles bij elkaar genomen was het een hele bijzondere ervaring; iets wat niet veel mensen ooit zullen meemaken. Ten eerste ben je elke dag bezig met de leeuwen, en leer je enorm veel over ze. Het allerbeste is nog wel het gebrul: vanaf schemer tot zonsopgang hoor je ze de hele nacht, enorm gaaf. Het is niet altijd even leuk, en van het land heb ik niet veel meegekregen (wel wat Afrikaans hier en daar!), maar ik heb wel babyleeuwtjes verzorgd, en enorm veel met leeuwen geknuffeld! Volunteers zijn duidelijk enorm belangrijk voor ze; Gill bedankt je altijd voor alles, en je krijgt dus ook speciale kansen, zoals de baby caracals, die gasten niet eens zien, en de uitgebreide lion walk. Aan het eind, op het moment dat ik wegging, kreeg ik 2 fotoboekjes en 3 enorme fotolijsten! Klein bagage probleempje, maar wel enorm gaaf. Vier weken zijn zo voorbij gegaan! En ik ga nog een leeuw adopteren, als ik thuiskom. Dat kan voor maar 50 euro per jaar!

Dus, dat was mijn leeuwenavontuur in een notendop. Hier in Mozambique (waar ik sinds zaterdag ben) zijn ze erg onder de indruk van mijn foto's, dus ik kan niet wachten ze aan jullie te laten zien, behalve dat ik het kabeltje van mijn camera (tijdelijk) kwijt ben... Dus dat komt zsm, anders in Nederland. Ik heb besloten om mijn introductie in Joburg, Krugerpark en eerste dagen Mozambique in een aparte blog te zetten; dan blijft het wat behapbaarder en kan je lezen wat je wil. Dus dat wordt vervolgd!

Heel veel liefs, en tot over een paar daagjes al,
Julie