Eerste schoolweek

Heeeee lieve family & friends,

Ik heb inmiddels mijn eerste schoolweek achter de rug, dus tijd voor een verslagje!
Op maandagochtend liep ik naar school. Daar aangekomen ging ik naar de headmaster, die niet zo goed te verstaan was en niet zoveel te zeggen had ;) Dus heb ik de eerste twee dagen meegekeken in lessen om me te orienteren. Of althans, daar een poging toe te doen.
Er zijn zo'n 800 kindertjes en nog 30 leraren ofzo, en ik ben de enige blanke. Oftwel: iedereen schreeuwt de hele dag (na een week nog!) "obruni obruni" (blanke), raakt me aan, stelt me vragen, trekt en duwt aan me, het gaat maar door. En ze willen handjeklap spelletjes doen, en ik heb al zeer veel new best friends haha, en ze willen allemaal dat ik in hun klas lesgeef.
Nou nee, ik heb besloten me voorlopig even aan de vier uur per dag te houden, excl. pauze, dat is wel even genoeg.

Dus op woensdag besloot ik dat het tijd was om wat te gaan doen. De headmaster zei: oke, kies een klas (geen schema niks), en toen schreef hij op een vodje: "Please allow the lady to teach English this morning". Hij plantte er een stempel op en klaar om aan de slag te gaan, hahaha. Dus ben ik maar 3b binnen gelopen, waar ik uit het onwijs spannende boek heb lesgegeven. (9-11) Na de pauze (11-11.30) heb ik in 4b wiskunde gegeven, en daarna 4a opgevangen. De leraar was weg, dus heb ik een verhaaltje over NL geimproviseerd, wat ze wel leuk vinden. Dat is echt een hele leuke klas. Ze willen alles van me weten en doen een poging me Twi te leren ;) Een jongetje komt altijd bij me staan, met een zeer doordringende blik. verder valt het me op dat in een aantal klassen wat oudere jongens zitten, die heel stoer doen, maar als je klaar bent met je verhaal toch alles hebben opgeschreven, als 1 van de weinigen!
Voor komende week moet ik wel echt een schema in elkaar gaan zetten, en lessen gaan voorbereiden. Het is moeilijk om structuur te krijgen, want dat moet je helemaal zelf regelen. De leraren zeggen: oke, teach maar, maar zo makkelijk gaat dat natuurlijk niet. Dus moet ik de hele dag alles zelf regelen.

Verder is het hier nu Harmattan: de tijd van het jaar waarin er stof vanuit de Sahara overwaait. Het is dus mistig door het stof. Niet zo fijn voor mijn lenzen, maar het is wel wat cooler! Dus vindt iedereen het hier koud ;)
Desalniettemin moet ik wel 3 liter water per dag drinken, die je overal in 0,5 liter plastic zakjes kan kopen. Het eten is nog steeds te veel, ik heb nog maar 1 keer trek gehad in twaalf dagen ;) Gustaf heeft verkondigd dat ie vanaf maandag met me gaat ontbijten, omdat ik niet genoeg eet. Ik hoop maar van niet...

Afgelopen woensdag heb ik voor het eerst andere vrijwilligers gezien. Je weet niet hoe blij ik was na een week alleen maar starende blikken eens even een blanke te zien! Het is echt ongelofelijk: iedereen spreekt je aan op straat en wil wat van je. Meestal wel aardig hoor, maar veel mannen willen mn telefoonnummer en met me uit, en eentje volgde me de hele weg naar school. Waar vervolgens een leraar om mn nummer vroeg, dus dat hielp ook niet ;)
Anyway, er zijn zo'n 15-20 vrijwilligers hier, allemaal meisjes. In de Projects Abroad office gingen we eerst wat drinken, en toen naar een restaurantje om de (falende) halve finale te kijken. Iedereen was heel aardig, ik werd meteen meegevraagd op een beachtrip voor dit weekend, heel veel nummers gescoord en een beetje naar andere ervaringen kunnen vragen. Er is ook een ander Nederlands meisje, dus dat is ook fijn. Dit weekend ben ik met de twee Italiaanse meisjes met wie ik aankwam naar een bos hier in de buurt gegaan, waar veel vlinders zouden zijn (zoals jullie weten mijn grootste hobby). Toen we er aan kwamen was er geen gids en geen vlinders ;) De gids kwam wel, de vlinders niet, maar wel heel veel soorten bomen bekeken (cacao, rubber, medicinale, etc), dus dat was wel leuk. Daarna zijn we naar een museumpje over de koning in het paleis geweest. Heel klein en schattig, waarbij we een koelkast van een koning te zien kregen :p De koning heet de Asantehene. De koningin is niet zijn vrouw, maar zijn moeder of zus of tante ofzo. Dus dat was wel grappig.

En ik heb voor het eerst alleen met de trotro gereisd! Dat zijn de minibusjes dus. Beetje eng, maar eigenlijk hoef ik niks te doen: iemand helpt altijd wel, of ik hoor "tssss", om mn aandacht te trekken. Zometeen ga ik nog even een wandelingetje met Gustaf maken, en dan vroeg slapen.

Oh, en ik heb vrijdag via Skype een interview voor UCU! Spannend!
Dat was het voor nu. Ik BELOOF dat er nog foto's komen, binnenkort.

Heel veel liefs,
Juul